Słownik polsko-niemiecki. 2014.
nabywca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. nabywcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek, który coś nabywa, kupuje; kupujący : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nabywca obrazów na aukcji, samochodów, domu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nabywca — m odm. jak ż II, DCMs. nabywcacy; lm DB. nabywcaców «ten, kto coś nabywa (nabył) przez kupno; kupujący» Nabywca samochodu, działki budowlanej … Słownik języka polskiego
aukcja — ż I, DCMs. aukcjacji; lm D. aukcjacji (aukcjacyj) «publiczna sprzedaż, w której nabywcą danej rzeczy zostaje ten, kto ofiaruje najwyższą sumę; przetarg, licytacja» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
cesjonariusz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) praw. «osoba, na rzecz której dokonano cesji; nabywca jakichś praw lub wierzytelności drogą cesji» … Słownik języka polskiego
konsument — m IV, DB. a, Ms. konsumentncie; lm M. konsumentnci, DB. ów 1. «spożywca; nabywca towarów na własny użytek; użytkownik» Konsumenci zakładów gastronomicznych. 2. biol. konsumenci «organizmy (głównie zwierzęta) nie wytwarzające materii organicznej… … Słownik języka polskiego
kupiec — m II, DB. kupiecpca, W. kupiecpcze (kupiecpcu); lm M. kupiecpcy, DB. kupiecpców 1. «ten, kto kupuje coś; nabywca, czasem reflektant» Mieć kupca na samochód. 2. «ten, kto prowadzi w swoim imieniu przedsiębiorstwo handlowe, kto trudni się handlem;… … Słownik języka polskiego
kupujący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. kupować (p.) kupujący w użyciu rzecz. «człowiek nabywający coś; nabywca, klient» Atrakcyjny towar wabi kupujących … Słownik języka polskiego
licytacja — ż I, D. licytacjacji; lm D. licytacjacji (licytacjacyj) 1. «publiczna (przymusowa lub dobrowolna) sprzedaż ruchomości lub nieruchomości, w której nabywcą zostaje płacący najwyższą cenę; aukcja, przetarg» Licytacja ruchomości. Wystawić majątek na… … Słownik języka polskiego
nabywczyni — ż I, DCWMs. nabywczynini; lm D. nabywczyniyń rzad. forma ż. od nabywca … Słownik języka polskiego
parcelant — m IV, DB. a, Ms. parcelantncie; lm M. parcelantnci, DB. ów 1. «właściciel, nabywca parceli» 2. «osoba parcelująca grunty, posiadłość ziemską» … Słownik języka polskiego
przetarg — m III, D. u, N. przetarggiem; lm M. i 1. «rodzaj konkursu połączony ze składaniem ofert, organizowany przez przedsiębiorstwa lub instytucje administracyjne w celu uzyskania najdogodniejszych warunków wykonania określonych robót i usług» Przetarg… … Słownik języka polskiego
